Column
- Gegevens
In het voorjaar is er voor veel mensen één dag die altijd speciaal vrij gehouden wordt. De Schager Paasveetentoonstelling. Altijd op de woensdag, tien dagen voor de paasdagen. Niet alleen de slagers en agrariërs leven naar deze dag toe, maar ook de vele jongeren hebben deze datum al maanden in hun agenda staan. Dan zijn er nog de vrijgezellen, die deze dag proberen aan te grijpen, om hun liefde van hun leven te vinden, deze datum hebben deze personen dan ook met een dikke rode cirkel op de kalender gezet. Begin jaren negentig had ondergetekende een collega uit het zuiden van de Provincie, die nog nooit van de Paasvee had gehoord, maar door de mooie verhalen er wel warm voor liep, hij kon helaas geen vrij krijgen, maar wilde wel heen. Toen de tijd was gekomen, om richting Schagen te gaan, stond hij op de parkeerplaats bij de auto van ondergetekende om toch stiekem mee te gaan. Aangekomen op de Markt, werd hij al snel gegrepen door de gezellige sfeer en komt heden ten dage nog jaarlijks op dit gezellige feest. Er wordt nooit een afspraak gemaakt van te voren, maar toch weten wij elkaar altijd wel ergens te vinden tussen de drukke mensenmassa. Het is altijd verstandig om niet alleen de Paasveedag een vrije dag te nemen, maar ook “The day after”, want menig persoon zal wel even moeten bijtanken na de zware lange feestdag. Volgend jaar is de datum 9 april en is nu reeds in de agenda gezet!
- Gegevens
Voor mijn Nieuwspagina ben ik regelmatig op pad en kom op verschillende plaatsen, zo loop ik de ene dag in een school en zo ben ik weer bij een jubilaris, een biljartwedstrijd of een muziekuitvoering. Enkele weken geleden bracht ik een bezoek aan Arie S. in Winkel. Hij had contact met mij opgenomen, want een speciale oldtimer waar hij al maanden aan had gewerkt met een groepje vrijwilligers, zou die dag naar buiten gaan voor een eerste proefrit. Kleinzoon Geert was samen met opa Arie druk bezig met de voorbereidingen voor de rit, toen ik binnen stapte. Na het starten van de auto klonk er een euforisch gejuich, want het was gelukt. Toen werd het eerste rondje gereden en dat ging goed. Halverwege het tweede rondje stopte de auto er mee, met hulp van toegesnelde buurtbewoners, die zorgden voor het juiste gereedschap, kreeg de rit een vervolg. Daarna werd nog even gemeten of de auto de juiste snelheid behaalde, bij terugkomst had Arie een grijns van oor tot oor en de tranen in zijn ogen. De grijns kwam door het feit dat alles goed verlopen was en de tranen omdat er geen ramen in de truck in aanbouw zaten en de vrieskou het erg fris maakte in de cabine, waar Arie zonder jas in zat. Zijn vrouw Trudy hoorde het verhaal aan en schudde met haar hoofd en dacht bij zich zelf “zelfs op deze leeftijd blijft het een kwajongen”. De belevenissen en de verschillende ontmoetingen maken het leven van de “Razende Reporter” extra leuk!
- Gegevens
Voor de start van het vernieuwde “ Niedorper Weekblad” kreeg ik het verzoek, of ik vaste columnist wilde worden voor dit blad. Mijn naam was ter tafel gekomen naar aanleiding van de leuke stukjes op mijn Nieuwspagina, aldus één van de bestuursleden. Over de vraag hoefde ik niet lang na te denken en heb de taak met beide handen aangepakt. We schrijven per toerbeurt met een groep andere columnisten, dus zoveel keer is het nu ook weer niet per jaar. Aan het begin ging ik er echt voor zitten om een leuk verhaal te maken, tegenwoordig, loop ik zomaar ergens en dan moet ik snel iets hebben om het in op te schrijven of in te tikken, anders zijn de leuke zinnen net weg. Zo ligt er ook vaak pen en papier naast mijn bed, als ik onverwachts een leuke ingeving heb, die ik zeker niet wil vergeten. In de tijd van het “post lopen”, begon het te borrelen aan het begin van de wijk en aan het einde van mijn ronde kon ik het complete verhaal zo aan het papier toe vertrouwen. Bij enkele columns heb ik zeer veel reacties gekregen, zoals bijvoorbeeld die over het groeten en zwaaien, onderweg werd ik er dan ook regelmatig voor aan gehouden. Dit keer niet echt een column over een gebeurtenis, maar meer een stukje achtergrondinformatie, hoe die 250 woorden tot stand komen. Ik hoop deze plaats nog lang te mogen vullen met mijn verhalen en belevenissen.
- Gegevens
Heel veel mensen hebben een hobby. Wat is eigenlijk een hobby? In het woordenboek is het volgende te vinden: “Onder een hobby wordt in het algemeen een ontspannende activiteit verstaan die men in zijn vrije tijd uitoefent en die men graag doet, meestal met als doel om iets tot stand te brengen.” Een hobby kan dus een sport beoefenen zijn, een muziekinstrument bespelen, maar ook het verzamelen van attributen. Een hobby kan in de loop der jaren ook overslaan naar een passie, waarbij men nog fanatieker zijn hobby gaat beoefenen, in sommige gevallen slaat het de verkeerde kant op en wordt het een obsessie. Ondergetekende begon jaren geleden toevallig met zijn hobby, het maken van een Nieuwsbrief, deze hobby werd ook een passie en is nu werk geworden, mooier kan je het toch niet hebben. Een ander voorbeeld van een hobby is het maken van een corsowagen. Voor een kleine groep mensen in het dorp is het meer dan een hobby en kan men rustig van passie spreken. Als de maand mei is geweest, begint het bij deze mensen heel erg te kriebelen en wil men al weer aan de slag. Zoals men dan ook over het corso spreekt, het is bijna “heilig” en veel dingen moeten er voor wijken. Maar als de corso zondag tot een goed einde is gekomen met een stralend zonnetje, dan kijken de mensen met een passie voor dit evenement met een brede grijns terug op de slopende bouwweken, maar hebben het er wel voor over gehad. Alle bouwers veel succes met de laatste loodjes….
- Gegevens
Er zijn dingen die geven je positieve energie, maar er zijn ook dingen die je leegzuigen via negatieve energie. Een evenement dat zeker positieve energie geeft is het Indian Summer Festival in het recreatiegebied Geestmerambacht te Langedijk. Elk jaar in juni komen daar vele duizenden mensen samen om er die dag een geweldig feest van te maken met bands en dj’s op diverse podia. Dit jaar ging ondergetekende op pad met een groepje vanuit Winkel. In de auto onderweg naar het festival begon de positieve energie al te stromen, want bij het instappen van de eerste persoon was het meteen feest. Bij aankomst moest er gewacht worden in een lange rij, maar omdat er een zeer relaxte sfeer hing, had niemand haast en vond iedereen het prima, mede door het prachtige weer werd het een topdag met een gouden randje. Op dit festival praat je met mensen die je misschien nooit meer zal spreken, maar dat maakt het wel bijzonder. Door de geweldige muziek kan ook bijna niemand stil blijven staan en wordt er uitgebreid gedanst, ondergetekende wist dat acht uur lang vol te houden, zonder enige vorm van pepmiddelen. Na ruim twaalf uur aanwezig te zijn geweest werd het tijd om huiswaarts te keren met een zeer goed gevoel. Helaas wist niet iedereen van de bezoekers het positieve gevoel vast te houden, want bij het vertrek op het parkeerterrein vonden veel autobezitters het nodig voor te dringen in de rij wachtenden auto’s. Helaas is een positief gevoel niet langdurig voor iedereen weggelegd. Via deze weg wil ik mijn mede-feestgangers bedanken voor de zeer gezellige dag.
- Gegevens
Bij veel gesprekken tussen personen, zijn de volgende openingszinnen een vast begin “Hoe is het?”, “Gaat het?” of “Lukt het wat?”. De vraag wordt door een groot gedeelte van de mensen beantwoord met “Ja hoor, prima”. Maar soms komt het antwoord “Nee, ik heb een probleem” en dan beginnen de vraagstellers iets aan de broek te trekken, want dit was niet de bedoeling van de vraag, blijkt dan achteraf. In werkelijkheid is de medemens veel minder geïnteresseerd in de ander, dan men doet voorkomen. In deze snelle tijd , waarbij men het altijd “druk,druk, druk” heeft, is er veel minder tijd voor sociale contacten, tja de contacten zijn er wel, bijvoorbeeld via Facebook, of Hyves, maar dit blijven toch vluchtige en veelal oppervlakkige contacten. De moderne mens kan zijn gevoel zeer slecht uiten, dit is ook een verklaring voor de lange wachtlijsten bij de psychologen, van mensen die even “vastgelopen”zijn. Gesprekken waarbij gevoel komt kijken, zoals bijvoorbeeld, na het stoppen met werken, een relatie die stuk loopt, of het verliezen van een dierbare, blijven moeilijk voor veel mensen. Dus probeer de volgende keer bij het vragen of het met iemand gaat, eens te luisteren naar zijn of haar verhaal. In één van mijn eerste columns in dit blad, heb ik het ooit gehad over “groeten en zwaaien” dit onderwerp wist toen heel veel mensen bezig te houden, wellicht is dit verhaal ook een stap in de goede richting.
- Gegevens
Enkele weken geleden ging er een schok door Winkel & Omstreken, bij het horen van het nieuws, dat de heer Cees van den Abeele was overleden. In 1967 kwam ik in de Burgemeester Kosterstraat te Winkel ter wereld en werd de buurjongen van buurman Cees. Na vijf jaar wonen in die straat, vertrokken wij naar de Dorpsstraat. Toen het uitgaansleven een beetje vorm begon te krijgen, kwam ik er weer over de vloer, omdat dochter Sonja en schoonzoon Robert deel uitmaakte van de vriendengroep. Er was zodoende ook meteen contact met moeder Marian. In die tijd werd ook gestart met de Nieuwsbrief (de voorganger van de Nieuwspagina), zowel de papieren-, als de digitale versie werden door vader Cees goed gelezen. Toen ik in 1991 ging werken bij een Langedijker transportbedrijf, werd Cees mijn chef . In die jaren heb ik zeer veel van hem mogen leren, samen hebben we grote klussen tot een goed einde weten te brengen. Ook de cursusdagen samen waren een aparte belevenis. Na mijn vertrek bij dit bedrijf, kwamen wij elkaar nog regelmatig tegen, meestal was er jaarlijks wel een gesprek in de corsoperiode. Toen ik nog post rondbracht in zijn straat namen wij de tijd voor een praatje. In december was er na de jaarlijkse bingo bij de kleindiertentoonstelling, een gezellige nazit met hem, waar ik zeer veel waarde aan hecht nu hij er niet meer is. Cees je was een bijzondere man en ik zal je missen.
- Gegevens
Bij het lezen van deze column ligt het evenement al weer even achter ons ”De Top 2000” een week lang op Radio 2. Na de stemweek eerder in het jaar, is het vanaf 1e kerstdag genieten van de muziek, met de lijst uit de krant op de koelkast geplakt, hoef je niets te missen. Opvallend is dat er elk jaar meer luisteraars bij komen en je ook in heel veel winkels de muziek van deze speciale lijst kunt horen. De gekte begint extreme vormen aan te nemen. Bij “Beeld en Geluid” in Hilversum, waar sinds enkele jaren het top 2000 café een plaatsje heeft gekregen, worden niet alleen de tv-programma’s opgenomen (ondergetekende mocht er ooit één bijwonen), maar kan men ook live radio kijken. Op 2e kerstdag toen ik aanwezig was in het café was er een minimale wachttijd voor een half uur binnen kijken. Later in de week liep dit op tot bijna drie uur wachten, waarvan ook enige tijd in de regen. Psychologen en andere deskundigen worden er op losgelaten, waarom de Top 2000 zo’n succes is. Het is duidelijk dat iedereen aan het einde van het jaar melancholischer is dan in de rest van het jaar en het dan ook minder zal aanslaan. In het verleden heeft men een keer de hitparade nogmaals uitgezonden midden in het jaar, maar dit bleek geen succes te zijn. Het is een fenomeen geworden dat niet meer los te denken is van het einde van het jaar, hetzelfde geldt trouwens voor het glazen huis op radio 3, dat een week eerder wordt uitgezonden. Bijzondere radio, die zeker moet blijven!
- Gegevens
Er zijn mensen die uit een prachtige dag met allemaal positieve dingen toch een negatief dingetje tot iets groots kunnen maken, er zijn ook mensen die uit een slechte dag met veel tegenslagen iets positiefs kunnen halen. Welke persoon zal er een beter gevoel aan overhouden? Persoonlijk denk ik de tweede persoon, dat zijn meestal mensen die een voorval hebben meegemaakt, die hun denkwijze heeft veranderd. De eerstgenoemde persoon is meer een zwartkijker, of om het in een andere term te zeggen, een azijnpisser, die altijd wel wat te zeuren of te klagen heeft. Dit zijn verschillende eigenschappen die de mens bezit. Zo is er ook jaloezie ten opzichte van de medemens, een familielid, die een groter huis heeft, of een buurman, die een duurdere auto voor de deur heeft staan. Ik denk dan bij mijzelf, leven en laten leven en geniet van de dingen die je wel hebt en niet van de dingen die niet in je bezit zijn. Mensen kunnen fanatiek zijn, dat is ook weer een andere eigenschap, die trouwens weer kan doorslaan in streberigheid. De gulden middenweg van alle eigenschappen is het beste te bewandelen, door gewoon te doen. Nonchalant is een eigenschap die niet altijd in goede aarde valt bij de personen waar mee wordt omgegaan, punctueel is het andere uiterste en daar is soms ook moeilijk mee te leven. Ieder mens heeft andere eigenschappen, gelukkig maar, anders zouden we in een saaie wereld leven.
- Gegevens
Omdat ik door mijn werkzaamheden voor PeWi’s Nieuwspagina bij veel evenementen of activiteiten aanwezig ben, zie ik vaak de zelfde gezichten. Dit zijn mensen die aanwezig zijn, omdat men vrijwilliger is. Ik zelf ben actief bij de Winkeler IJsclub en het Bloemencorso eveneens in Winkel. Helaas zijn het altijd dezelfde mensen die zich inzetten als vrijwilliger. Als men aan iemand vraagt die geen vrijwilligerswerk doet, of hij of zij misschien een uurtje kan helpen, dan is steevast het antwoord “ik heb het nogal druk”. Maar stelt men de zelfde vraag aan iemand die al veel vrijwilligerswerk doet en bovendien een drukke baan heeft, dan is het antwoord meestal “dat gaat wel lukken”. Veel evenementen hebben geen bestaansrecht zonder de vele vrijwilligers en daarom zou het mooi zijn als iedereen gewoon één keer per jaar zich een paar uur zou inzetten als vrijwilliger, op welke manier dan ook. Maar ik denk dat dit een utopie is. Of je nu bij een evenement gewoon langs de kant sta te kijken, of dat je als begeleider, verkeersregelaar aanwezig bent, een bardienst ga draaien in een kantine van een sportclub, je bent meteen aanwezig en maakt je nog nuttig ook. In het verleden werd er door de Gemeente Niedorp één keer per jaar een vrijwilliger in het zonnetje gezet, wellicht een idee om dat ook weer nieuw leven in te blazen, dit kan motiverend werken voor de mensen die nog een klein duwtje nodig hebben. Ik merk aan alle vrijwilligers dat bij hen het zelfde idee leeft, daarom plaats ik het deze keer in de column om iedereen er eens over te laten nadenken…
- Gegevens
In november van dit jaar hoopt mijn oma haar 90e levensjaar te bereiken. Nog enorm kwiek en zeer zelfstandig, zorgt ze goed voor zich zelf en doet ze met de auto boodschappen in het Winkelhart te Nieuwe Niedorp. De vele generaties na haar zeggen altijd snel dat ouderen zeuren en lastig zijn, maar het tegendeel is waar bij mijn oma. De Internetwereld laat ze aan haar voorbij gaan, maar verder is ze zeer bij de tijd en staat altijd open voor de nieuwe ontwikkelingen. Ook kan ze door haar levenservaring nog wel eens een tip geven, die je niet meteen aanneemt, maar je wel aan het nadenken zet. Door het volgen van het nieuws via radio, tv en de krant blijven de hersenen scherp, dus kan er tijdens verjaardagen over van alles worden mee gepraat. Door de hoge leeftijd is er al menige kennis of familielid weggevallen, dus dat maakt het leven wel iets zwaarder, maar zolang ze aanloop en aanspraak heeft en het lijf en het verstand gezond blijven, gaat ze rustig door naar een nieuwe mijlpaal. Ondanks haar hoge leeftijd begint het bij de eerste zonnestralen van het jaar altijd flink te kriebelen, want er gaat geen jaar voorbij zonder grote voorjaarsschoonmaak. Ook is deze vrouw nog regelmatig in de keuken te vinden, om een taart te bakken, of een verse pudding te maken. Op deze manier zou menig persoon oud willen worden. We gaan nu eerst in november de 90 jarige leeftijd uitgebreid vieren, de verjaardag staat al in mijn agenda als vrije dag, want als oudste kleinzoon mag ik natuurlijk niet ontbreken op het feestje.
- Gegevens
Menig geleerde heeft zijn hoofd al gebogen over het begrip “geluk”, er is niet vast te stellen wat het precies inhoudt. Voor de één is geluk, het winnen van de honderdduizend (terwijl er eigenlijk nog meer te wensen was) en de ander krijgt al een gelukzalig gevoel bij het zien van een opkomende zon boven een weiland, waar koeien in de nevel staan. Vele afstudeerprojecten zijn er aan gewijd, maar er is, en zal ook geen antwoord op komen wie er gelukkiger is. Het heeft ook te maken met het feit, dat mensen soms iets meer tegenslagen te verwerken hebben gehad, dan is een klein ding al genoeg om je gelukkig te voelen. In deze Column zullen we dan ook niet tot een oplossing komen, maar is het wel eens leuk om bij stil te staan. Dan wil ik graag nog iets anders met u delen, namelijk het gelukwensen. De tijd van de kerst- en nieuwjaarswensen komt er weer aan. Er worden weer vele kaarten over en weer naar elkaar verzonden. Soms vraag ik mij af, of de TNT-bezorger een rustigere tijd rond de kerstdagen zou hebben, als alleen de werkelijke wensen worden verzonden, waar men echt achter staat en nu eens geen kaarten gaat versturen, omdat iemand anders ze ook stuurt. Er zullen veel kaarten worden verzonden, waar niet echt een gevoel in ligt, maar men stuurt vaak voor het goede gedrag. Zomaar een paar dingen om eens over na te denken. Ik wens u een prettig weekend en dat meen ik oprecht.
- Gegevens
Volgende week loop ik mijn laatste ronde voor “Tante Pos” in Winkel en Nieuwe Niedorp. Mede omdat de werkzaamheden voor PeWi’s Nieuwspagina flink beginnen toe te nemen, maar ook omdat het post bezorgen steeds minder leuk begint te worden stop ik met deze baan. Als men vroeger bij de toenmalige P.T.T. werkte was iedereen trots om de post rond te brengen en had men uitgebreid de tijd om alles af te leveren (misschien wel iets te veel tijd). Met het privatiseren en het vrijgeven van de postmarkt is het bedrijf een verkeerde weg ingeslagen mijns inziens. Mocht de postbode voorheen alle klusjes doen, nu zijn daar verschillende afdelingen voor, er lopen soms 3 personen van 1 bedrijf in dezelfde straat. Daar komen de bezorgers van de overige postbedrijven nog bij. Een computer maakt een berekening hoe lang iemand over een wijk mag doen, dezelfde computer vergeet even dat er soms opstoppingen of hindernissen zijn, de heren die deze berekening hebben bedacht moeten volgens mij zelf ook nog maar eens een wijk gaan weg brengen. En dan zijn er nog de aandeelhouders die natuurlijk ook hun jaarlijkse zakcentje willen hebben. Vanaf donderdagavond hang ik de oranje/zwarte jas aan de wilgen. Als ik onderweg was in de wijk, sprak ik altijd veel mensen, maar dat gaat niet veranderen, nu ik ga stoppen met post bezorgen, u zult mij nog regelmatig tegenkomen, want ik moet toch het nieuws weten te vinden voor mijn Nieuwspagina en dat ligt volgens een gezegde op straat.
- Gegevens
- Gegevens
Na de feestdagen en de vele nieuwjaarsrecepties breekt er weer een nieuw jaar aan, dit keer staat 2011 op de kalender. Iedereen kijkt altijd anders naar een jaar en heeft soms vragen, zoals bijvoorbeeld iemand die binnenkort bij een nieuwe werkgever gaat beginnen vraagt zich af, of de baan echt zo leuk is, als men vertelde in het sollicitatiegesprek. Of de vrouw die zwanger is, wil graag weten wanneer haar baby precies geboren gaat worden en hoe alles gaat verlopen. Of de mensen die in spanning afwachten op een uitslag van het ziekenhuis. Ook zijn er mensen die de sleutel krijgen van hun nieuwe huis in 2011, ook deze personen hebben veel vragen, bijvoorbeeld of alles op tijd klaar is. Ook zijn er personen die mensen zullen ontvallen in 2011, daar leven weer andere vragen. De scholieren mag ik natuurlijk niet vergeten, die maken zich soms nu al zorgen over de komende examens en of men goede cijfers gaat halen. Vragen, vragen en nog eens vragen. De antwoorden worden duidelijk aan het einde van het jaar, als men op het jaar gaat terugkijken en de revue laat passeren. Maar dat is nog ver weg, dus we gaan eerst de maanden januari tot en met december maar eens doorlopen en kijken wat het ons allemaal gaat brengen. Persoonlijk ben ik wel nieuwsgierig wat voor leuke nieuwsfeiten ik ga brengen op mijn Nieuwspagina in 2011 en bovenal, welke leuke columns ik op deze plaats nog zal gaan schrijven.
- Gegevens
Dit jaar is het 30 jaar geleden, dat de eerste jaarmarkt (Kielemarkt) werd gehouden. In die begin jaren, stonden de mensen achter de kramen bijna allemaal in een blauwe kiel, met of zonder rode zakdoek. Heden ten dage zijn het alleen nog de marktmeesters die dit kostuum dragen. De eerste 2 jaren heb ik zelf ook als verkoper achter een kraam gestaan. Het eerste jaar, toen de markt nog in alle dorpen van de toenmalige Gemeente Niedorp werd gehouden en het vervoer van dorp tot dorp nog met taxibusjes van de Firma Schreur werd gedaan, stond ik met 2 buurjongens op de markt. Helaas was het weer dramatisch slecht dat eerste jaar. Waar je als jonge jongen al weken naar toe leefde, werd helaas een natte dag. Buurjongen Hans had de vrieskist van zijn vader uit de winkel gehaald en in de speciaal gebouwde tent gezet en buurjongen Jacco probeerde konijnen aan de man te brengen. Ik zelf deed een poging om mijn dubbele postzegels kwijt te raken. Het tweede jaar, met vriend Wilco een kraam opgezet, al snel verkocht ik toen met tegenzin mijn mooie sportschoenen, de rest van de dag verliep moeizaam. Dus toen besloten om de artikelen meer tentoon te stellen, roeispanen van een rubberboot tegen een lantaarnpaal geplaatst, maar door een windvlaag precies op een achterlicht van een voorbij rijdende fiets (hoe bedenk je het). Resultaat, dikke rekening, geen cent verdiend die dag, moest zelfs geld bij door schadepost. Sinds dat jaar, niet meer achter een kraam gestaan, maar gezellig over de markt lopen en kletsen met iedereen, dat is meer iets voor mij.
- Gegevens
Ooit begonnen in de jaren tachtig met een brief voor een bowlingavond, groeide dit later uit tot een Nieuwsbrief op papier en is nu al weer jaren een Nieuwspagina op Internet. Ik heb het over PeWi’s Nieuwspagina.nl (spreek uit als Piwi). In de papieren vorm waren veel verhalen te vinden over het uitgaan. Toen het Internettijdperk aanbrak is er een website gebouwd, om meerdere mensen mee te kunnen laten genieten van de belevenissen. In 2005 heeft de website de eerste grote groei doorgemaakt, omdat er toen steeds meer nieuws werd geplaatst van evenementen. De laatste 2 jaar wordt er elke dag vers nieuws geplaatst van verenigingen, evenementen, maar ook gewoon nieuws uit je eigen buurt. Regelmatig krijg ik de vraag wat mijn drijfveer achter deze website is, daarop kan ik antwoorden, dat ik graag met mijn eigen omgeving bezig ben en het is een kleine moeite om dit op Internet te zetten. Al vele jaren ga ik al op pad als “Razende Reporter” voor de website van Bloemencorso Winkel. Bij het rijden door een straat, kijk ik anders naar dingen, omdat ik wellicht in kleine veranderingen weer een nieuw item zie. Tijdens de ziekte en na het overlijden van mijn zus Martine, heb ik zeer veel tijd besteed aan mijn website en dit heeft mij door deze moeilijke periode heen geholpen. Met als resultaat vele honderden bezoekers per dag. In de toekomst zullen er nog veel meer items te vinden zijn op de Nieuwspagina, maar we doen het stap voor stap. Nieuwsgierig geworden? Neem eens een kijkje op: www.pewisnieuwspagina.nl
- Gegevens
Al enige tijd borrelde er een geweldig plan in de hoofden van enkele mensen. Halverwege 2009 begon het plan steeds meer vorm te krijgen. In december kwam het naar buiten; een Reünie van de Mauritsbar ter ere van het 35 jarig bestaan. In de volksmond noemt iedereen het nog steeds “Ted”. Ondergetekende heeft er vele jaren doorgebracht en ook een aantal eigenaren zien komen en gaan. Toen duidelijk werd dat de kaartverkoop van start zou gaan werden de mensen helemaal zenuwachtig, want dit mocht je natuurlijk niet missen. Binnen 2 weken waren alle kaarten uitverkocht en was er zelfs een wachtlijst. Als dit de voortekenen waren, dan moest het wel een groot feest worden. Nou en dat werd het! (Bekijk de foto’s op: www.pewisnieuwspagina.nl) Op zaterdag 6 februari waren er al zeer vroeg heel veel bezoekers aanwezig in het verbouwde café aan de Dorpsstraat van Nieuwe Niedorp. Vaste bezoekers uit o.a. Nierup, Aartswoud, Hoogwoud en Winkel waren aanwezig. De sfeer was fantastisch mede door het geweldige optreden van The Raspers en de juiste muziekkeuze van DJ Ronald. Ook Ted, Arjan, Hielko, Q en Soames liepen er rond alsof ze niet weggeweest waren. Er had helemaal niemand haast om naar huis te gaan, want de oppas was toch geregeld voor de kinderen. Papa en mama konden mooi uitslapen op de zondag en dat was wel nodig ook, want er werd net zoals 20 jaar geleden weer flink ingenomen door iedereen en op oudere leeftijd duurt het iets langer voordat je hersteld bent van zo’n fantastisch feest, we zijn tenslotte geen 18 meer. Zullen we afspreken volgend jaar weer?
- Gegevens
Bij het lezen van de titel zult u wel denken “wat staat daar nu weer?”. Er staat even wachten in sms-taal, dezelfde taal wordt ook gebruikt bij msn. De ontwikkelingen op computergebied gaan zeer snel en is voor de oudere mensen onder ons niet meer bij te houden. Als ik zeg Skype dan zie ik vele vraagtekens verschijnen boven de hoofden van zowel jongere als oudere mensen. Skype is een beeldtelefoon per computer voor degene die het niet weten. Het taaltje dat gebruikt wordt op de mobiele telefoon is eigenlijk een moderne opvolger van het aloude steno, waarbij woorden zeer kort worden neergeschreven. Enkele voorbeelden zijn: idd, is inderdaad, yep is ja, biw is ben ik weer. De politici in Den Haag gaan heel erg met hun tijd mee en zijn al weer bezig met de nieuwste rage, namelijk Twitteren via een blackberry. Begint het al te duizelen al die nieuwe termen? Nadeel van dat Twitteren is wel dat er sneller gelekt kan worden naar de pers en alle informatie op straat ligt. Ondergetekende heeft op school geen computerles gehad, maar heeft alle ontwikkelingen zelf aangeleerd en kan goed meekomen op dit gebied. Nadeel van deze andere taal is wel dat de mensen steeds meer taalfouten in hun mail e.d. gaan maken, dit leidt toch wel tot verloedering van de taal. De nieuwe generatie weet straks niet anders meer. Er worden korte berichtjes gezonden als men elkaar 5 minuten niet ziet. Voorheen was er geen mobiele telefoon en kon men rustig enige dagen zonder elkaar, of er werd een brief geschreven. Tijden veranderen maar of ze ook verbeteren??
- Gegevens
Er zijn grote verschillen of je nu in een stad of een dorp woont en dan scheelt het ook nog of het een dorp is waar veel activiteiten zijn. In Winkel bijvoorbeeld was de saamhorigheid de laatste 2 maanden weer heel erg zichtbaar. Het Bloemencorso zorgt dat een groot deel van het dorp erg goed samenwerkt en veel contact heeft. Of je nu in een corsogroep zit, je parkeerwachter bent, of zorgt voor de straatversiering, (alle straten doen mee, ook als de optocht er niet langs komt). Iedereen heeft het zelfde idee; het moet een geweldige dag worden. In de schuren waar de praalwagens worden gemaakt heerst een gemoedelijke sfeer, waar het prettig werken is. De mensen hebben het naar hun zin als ze samen werken aan een project dat zondags door de straten zal rijden als “hun” wagen. Menig Directeur of manager van een bedrijf zal zich achter de oren krabben en zich een beetje jaloers afvragen hoe dit toch mogelijk is, de mensen hebben allemaal de neuzen dezelfde kant op en er is niemand die er geld voor ontvangt, nee men moet er zelfs voor betalen om mee te kunnen doen, ook let men niet op de tijd en maakt rustig een “overuurtje”. Er kan geen cursus “samenwerken” tegenop. Dat zal ook door het virus komen, dat “corsokoorts” heet. Heel bijzonder is trouwens dat dit virus de dag na de optocht geheel is verdwenen. Niet alleen in Winkel heerst er saamhorigheid, maar ook in andere kleine plaatsen. Als men een jaarlijks groot evenement heeft en dan heb ik het niet over kermissen, maar over een optocht of ander evenement weet men elkaar te vinden. Ondergetekende is dan ook blij dat hij al ruim 30 jaar zijn steentje kan bijdragen aan het corso…
Pagina 1 van 2
