Column
- Gegevens
Bij veel gesprekken tussen personen, zijn de volgende openingszinnen een vast begin “Hoe is het?”, “Gaat het?” of “Lukt het wat?”. De vraag wordt door een groot gedeelte van de mensen beantwoord met “Ja hoor, prima”. Maar soms komt het antwoord “Nee, ik heb een probleem” en dan beginnen de vraagstellers iets aan de broek te trekken, want dit was niet de bedoeling van de vraag, blijkt dan achteraf. In werkelijkheid is de medemens veel minder geïnteresseerd in de ander, dan men doet voorkomen. In deze snelle tijd , waarbij men het altijd “druk,druk, druk” heeft, is er veel minder tijd voor sociale contacten, tja de contacten zijn er wel, bijvoorbeeld via Facebook, of Hyves, maar dit blijven toch vluchtige en veelal oppervlakkige contacten. De moderne mens kan zijn gevoel zeer slecht uiten, dit is ook een verklaring voor de lange wachtlijsten bij de psychologen, van mensen die even “vastgelopen”zijn. Gesprekken waarbij gevoel komt kijken, zoals bijvoorbeeld, na het stoppen met werken, een relatie die stuk loopt, of het verliezen van een dierbare, blijven moeilijk voor veel mensen. Dus probeer de volgende keer bij het vragen of het met iemand gaat, eens te luisteren naar zijn of haar verhaal. In één van mijn eerste columns in dit blad, heb ik het ooit gehad over “groeten en zwaaien” dit onderwerp wist toen heel veel mensen bezig te houden, wellicht is dit verhaal ook een stap in de goede richting.
- Gegevens
Enkele weken geleden ging er een schok door Winkel & Omstreken, bij het horen van het nieuws, dat de heer Cees van den Abeele was overleden. In 1967 kwam ik in de Burgemeester Kosterstraat te Winkel ter wereld en werd de buurjongen van buurman Cees. Na vijf jaar wonen in die straat, vertrokken wij naar de Dorpsstraat. Toen het uitgaansleven een beetje vorm begon te krijgen, kwam ik er weer over de vloer, omdat dochter Sonja en schoonzoon Robert deel uitmaakte van de vriendengroep. Er was zodoende ook meteen contact met moeder Marian. In die tijd werd ook gestart met de Nieuwsbrief (de voorganger van de Nieuwspagina), zowel de papieren-, als de digitale versie werden door vader Cees goed gelezen. Toen ik in 1991 ging werken bij een Langedijker transportbedrijf, werd Cees mijn chef . In die jaren heb ik zeer veel van hem mogen leren, samen hebben we grote klussen tot een goed einde weten te brengen. Ook de cursusdagen samen waren een aparte belevenis. Na mijn vertrek bij dit bedrijf, kwamen wij elkaar nog regelmatig tegen, meestal was er jaarlijks wel een gesprek in de corsoperiode. Toen ik nog post rondbracht in zijn straat namen wij de tijd voor een praatje. In december was er na de jaarlijkse bingo bij de kleindiertentoonstelling, een gezellige nazit met hem, waar ik zeer veel waarde aan hecht nu hij er niet meer is. Cees je was een bijzondere man en ik zal je missen.
- Gegevens
Bij het lezen van deze column ligt het evenement al weer even achter ons ”De Top 2000” een week lang op Radio 2. Na de stemweek eerder in het jaar, is het vanaf 1e kerstdag genieten van de muziek, met de lijst uit de krant op de koelkast geplakt, hoef je niets te missen. Opvallend is dat er elk jaar meer luisteraars bij komen en je ook in heel veel winkels de muziek van deze speciale lijst kunt horen. De gekte begint extreme vormen aan te nemen. Bij “Beeld en Geluid” in Hilversum, waar sinds enkele jaren het top 2000 café een plaatsje heeft gekregen, worden niet alleen de tv-programma’s opgenomen (ondergetekende mocht er ooit één bijwonen), maar kan men ook live radio kijken. Op 2e kerstdag toen ik aanwezig was in het café was er een minimale wachttijd voor een half uur binnen kijken. Later in de week liep dit op tot bijna drie uur wachten, waarvan ook enige tijd in de regen. Psychologen en andere deskundigen worden er op losgelaten, waarom de Top 2000 zo’n succes is. Het is duidelijk dat iedereen aan het einde van het jaar melancholischer is dan in de rest van het jaar en het dan ook minder zal aanslaan. In het verleden heeft men een keer de hitparade nogmaals uitgezonden midden in het jaar, maar dit bleek geen succes te zijn. Het is een fenomeen geworden dat niet meer los te denken is van het einde van het jaar, hetzelfde geldt trouwens voor het glazen huis op radio 3, dat een week eerder wordt uitgezonden. Bijzondere radio, die zeker moet blijven!
- Gegevens
Er zijn mensen die uit een prachtige dag met allemaal positieve dingen toch een negatief dingetje tot iets groots kunnen maken, er zijn ook mensen die uit een slechte dag met veel tegenslagen iets positiefs kunnen halen. Welke persoon zal er een beter gevoel aan overhouden? Persoonlijk denk ik de tweede persoon, dat zijn meestal mensen die een voorval hebben meegemaakt, die hun denkwijze heeft veranderd. De eerstgenoemde persoon is meer een zwartkijker, of om het in een andere term te zeggen, een azijnpisser, die altijd wel wat te zeuren of te klagen heeft. Dit zijn verschillende eigenschappen die de mens bezit. Zo is er ook jaloezie ten opzichte van de medemens, een familielid, die een groter huis heeft, of een buurman, die een duurdere auto voor de deur heeft staan. Ik denk dan bij mijzelf, leven en laten leven en geniet van de dingen die je wel hebt en niet van de dingen die niet in je bezit zijn. Mensen kunnen fanatiek zijn, dat is ook weer een andere eigenschap, die trouwens weer kan doorslaan in streberigheid. De gulden middenweg van alle eigenschappen is het beste te bewandelen, door gewoon te doen. Nonchalant is een eigenschap die niet altijd in goede aarde valt bij de personen waar mee wordt omgegaan, punctueel is het andere uiterste en daar is soms ook moeilijk mee te leven. Ieder mens heeft andere eigenschappen, gelukkig maar, anders zouden we in een saaie wereld leven.
- Gegevens
Omdat ik door mijn werkzaamheden voor PeWi’s Nieuwspagina bij veel evenementen of activiteiten aanwezig ben, zie ik vaak de zelfde gezichten. Dit zijn mensen die aanwezig zijn, omdat men vrijwilliger is. Ik zelf ben actief bij de Winkeler IJsclub en het Bloemencorso eveneens in Winkel. Helaas zijn het altijd dezelfde mensen die zich inzetten als vrijwilliger. Als men aan iemand vraagt die geen vrijwilligerswerk doet, of hij of zij misschien een uurtje kan helpen, dan is steevast het antwoord “ik heb het nogal druk”. Maar stelt men de zelfde vraag aan iemand die al veel vrijwilligerswerk doet en bovendien een drukke baan heeft, dan is het antwoord meestal “dat gaat wel lukken”. Veel evenementen hebben geen bestaansrecht zonder de vele vrijwilligers en daarom zou het mooi zijn als iedereen gewoon één keer per jaar zich een paar uur zou inzetten als vrijwilliger, op welke manier dan ook. Maar ik denk dat dit een utopie is. Of je nu bij een evenement gewoon langs de kant sta te kijken, of dat je als begeleider, verkeersregelaar aanwezig bent, een bardienst ga draaien in een kantine van een sportclub, je bent meteen aanwezig en maakt je nog nuttig ook. In het verleden werd er door de Gemeente Niedorp één keer per jaar een vrijwilliger in het zonnetje gezet, wellicht een idee om dat ook weer nieuw leven in te blazen, dit kan motiverend werken voor de mensen die nog een klein duwtje nodig hebben. Ik merk aan alle vrijwilligers dat bij hen het zelfde idee leeft, daarom plaats ik het deze keer in de column om iedereen er eens over te laten nadenken…
- Gegevens
In november van dit jaar hoopt mijn oma haar 90e levensjaar te bereiken. Nog enorm kwiek en zeer zelfstandig, zorgt ze goed voor zich zelf en doet ze met de auto boodschappen in het Winkelhart te Nieuwe Niedorp. De vele generaties na haar zeggen altijd snel dat ouderen zeuren en lastig zijn, maar het tegendeel is waar bij mijn oma. De Internetwereld laat ze aan haar voorbij gaan, maar verder is ze zeer bij de tijd en staat altijd open voor de nieuwe ontwikkelingen. Ook kan ze door haar levenservaring nog wel eens een tip geven, die je niet meteen aanneemt, maar je wel aan het nadenken zet. Door het volgen van het nieuws via radio, tv en de krant blijven de hersenen scherp, dus kan er tijdens verjaardagen over van alles worden mee gepraat. Door de hoge leeftijd is er al menige kennis of familielid weggevallen, dus dat maakt het leven wel iets zwaarder, maar zolang ze aanloop en aanspraak heeft en het lijf en het verstand gezond blijven, gaat ze rustig door naar een nieuwe mijlpaal. Ondanks haar hoge leeftijd begint het bij de eerste zonnestralen van het jaar altijd flink te kriebelen, want er gaat geen jaar voorbij zonder grote voorjaarsschoonmaak. Ook is deze vrouw nog regelmatig in de keuken te vinden, om een taart te bakken, of een verse pudding te maken. Op deze manier zou menig persoon oud willen worden. We gaan nu eerst in november de 90 jarige leeftijd uitgebreid vieren, de verjaardag staat al in mijn agenda als vrije dag, want als oudste kleinzoon mag ik natuurlijk niet ontbreken op het feestje.
- Gegevens
Menig geleerde heeft zijn hoofd al gebogen over het begrip “geluk”, er is niet vast te stellen wat het precies inhoudt. Voor de één is geluk, het winnen van de honderdduizend (terwijl er eigenlijk nog meer te wensen was) en de ander krijgt al een gelukzalig gevoel bij het zien van een opkomende zon boven een weiland, waar koeien in de nevel staan. Vele afstudeerprojecten zijn er aan gewijd, maar er is, en zal ook geen antwoord op komen wie er gelukkiger is. Het heeft ook te maken met het feit, dat mensen soms iets meer tegenslagen te verwerken hebben gehad, dan is een klein ding al genoeg om je gelukkig te voelen. In deze Column zullen we dan ook niet tot een oplossing komen, maar is het wel eens leuk om bij stil te staan. Dan wil ik graag nog iets anders met u delen, namelijk het gelukwensen. De tijd van de kerst- en nieuwjaarswensen komt er weer aan. Er worden weer vele kaarten over en weer naar elkaar verzonden. Soms vraag ik mij af, of de TNT-bezorger een rustigere tijd rond de kerstdagen zou hebben, als alleen de werkelijke wensen worden verzonden, waar men echt achter staat en nu eens geen kaarten gaat versturen, omdat iemand anders ze ook stuurt. Er zullen veel kaarten worden verzonden, waar niet echt een gevoel in ligt, maar men stuurt vaak voor het goede gedrag. Zomaar een paar dingen om eens over na te denken. Ik wens u een prettig weekend en dat meen ik oprecht.
- Gegevens
Volgende week loop ik mijn laatste ronde voor “Tante Pos” in Winkel en Nieuwe Niedorp. Mede omdat de werkzaamheden voor PeWi’s Nieuwspagina flink beginnen toe te nemen, maar ook omdat het post bezorgen steeds minder leuk begint te worden stop ik met deze baan. Als men vroeger bij de toenmalige P.T.T. werkte was iedereen trots om de post rond te brengen en had men uitgebreid de tijd om alles af te leveren (misschien wel iets te veel tijd). Met het privatiseren en het vrijgeven van de postmarkt is het bedrijf een verkeerde weg ingeslagen mijns inziens. Mocht de postbode voorheen alle klusjes doen, nu zijn daar verschillende afdelingen voor, er lopen soms 3 personen van 1 bedrijf in dezelfde straat. Daar komen de bezorgers van de overige postbedrijven nog bij. Een computer maakt een berekening hoe lang iemand over een wijk mag doen, dezelfde computer vergeet even dat er soms opstoppingen of hindernissen zijn, de heren die deze berekening hebben bedacht moeten volgens mij zelf ook nog maar eens een wijk gaan weg brengen. En dan zijn er nog de aandeelhouders die natuurlijk ook hun jaarlijkse zakcentje willen hebben. Vanaf donderdagavond hang ik de oranje/zwarte jas aan de wilgen. Als ik onderweg was in de wijk, sprak ik altijd veel mensen, maar dat gaat niet veranderen, nu ik ga stoppen met post bezorgen, u zult mij nog regelmatig tegenkomen, want ik moet toch het nieuws weten te vinden voor mijn Nieuwspagina en dat ligt volgens een gezegde op straat.
- Gegevens
- Gegevens
Na de feestdagen en de vele nieuwjaarsrecepties breekt er weer een nieuw jaar aan, dit keer staat 2011 op de kalender. Iedereen kijkt altijd anders naar een jaar en heeft soms vragen, zoals bijvoorbeeld iemand die binnenkort bij een nieuwe werkgever gaat beginnen vraagt zich af, of de baan echt zo leuk is, als men vertelde in het sollicitatiegesprek. Of de vrouw die zwanger is, wil graag weten wanneer haar baby precies geboren gaat worden en hoe alles gaat verlopen. Of de mensen die in spanning afwachten op een uitslag van het ziekenhuis. Ook zijn er mensen die de sleutel krijgen van hun nieuwe huis in 2011, ook deze personen hebben veel vragen, bijvoorbeeld of alles op tijd klaar is. Ook zijn er personen die mensen zullen ontvallen in 2011, daar leven weer andere vragen. De scholieren mag ik natuurlijk niet vergeten, die maken zich soms nu al zorgen over de komende examens en of men goede cijfers gaat halen. Vragen, vragen en nog eens vragen. De antwoorden worden duidelijk aan het einde van het jaar, als men op het jaar gaat terugkijken en de revue laat passeren. Maar dat is nog ver weg, dus we gaan eerst de maanden januari tot en met december maar eens doorlopen en kijken wat het ons allemaal gaat brengen. Persoonlijk ben ik wel nieuwsgierig wat voor leuke nieuwsfeiten ik ga brengen op mijn Nieuwspagina in 2011 en bovenal, welke leuke columns ik op deze plaats nog zal gaan schrijven.
- Gegevens
Dit jaar is het 30 jaar geleden, dat de eerste jaarmarkt (Kielemarkt) werd gehouden. In die begin jaren, stonden de mensen achter de kramen bijna allemaal in een blauwe kiel, met of zonder rode zakdoek. Heden ten dage zijn het alleen nog de marktmeesters die dit kostuum dragen. De eerste 2 jaren heb ik zelf ook als verkoper achter een kraam gestaan. Het eerste jaar, toen de markt nog in alle dorpen van de toenmalige Gemeente Niedorp werd gehouden en het vervoer van dorp tot dorp nog met taxibusjes van de Firma Schreur werd gedaan, stond ik met 2 buurjongens op de markt. Helaas was het weer dramatisch slecht dat eerste jaar. Waar je als jonge jongen al weken naar toe leefde, werd helaas een natte dag. Buurjongen Hans had de vrieskist van zijn vader uit de winkel gehaald en in de speciaal gebouwde tent gezet en buurjongen Jacco probeerde konijnen aan de man te brengen. Ik zelf deed een poging om mijn dubbele postzegels kwijt te raken. Het tweede jaar, met vriend Wilco een kraam opgezet, al snel verkocht ik toen met tegenzin mijn mooie sportschoenen, de rest van de dag verliep moeizaam. Dus toen besloten om de artikelen meer tentoon te stellen, roeispanen van een rubberboot tegen een lantaarnpaal geplaatst, maar door een windvlaag precies op een achterlicht van een voorbij rijdende fiets (hoe bedenk je het). Resultaat, dikke rekening, geen cent verdiend die dag, moest zelfs geld bij door schadepost. Sinds dat jaar, niet meer achter een kraam gestaan, maar gezellig over de markt lopen en kletsen met iedereen, dat is meer iets voor mij.
- Gegevens
Ooit begonnen in de jaren tachtig met een brief voor een bowlingavond, groeide dit later uit tot een Nieuwsbrief op papier en is nu al weer jaren een Nieuwspagina op Internet. Ik heb het over PeWi’s Nieuwspagina.nl (spreek uit als Piwi). In de papieren vorm waren veel verhalen te vinden over het uitgaan. Toen het Internettijdperk aanbrak is er een website gebouwd, om meerdere mensen mee te kunnen laten genieten van de belevenissen. In 2005 heeft de website de eerste grote groei doorgemaakt, omdat er toen steeds meer nieuws werd geplaatst van evenementen. De laatste 2 jaar wordt er elke dag vers nieuws geplaatst van verenigingen, evenementen, maar ook gewoon nieuws uit je eigen buurt. Regelmatig krijg ik de vraag wat mijn drijfveer achter deze website is, daarop kan ik antwoorden, dat ik graag met mijn eigen omgeving bezig ben en het is een kleine moeite om dit op Internet te zetten. Al vele jaren ga ik al op pad als “Razende Reporter” voor de website van Bloemencorso Winkel. Bij het rijden door een straat, kijk ik anders naar dingen, omdat ik wellicht in kleine veranderingen weer een nieuw item zie. Tijdens de ziekte en na het overlijden van mijn zus Martine, heb ik zeer veel tijd besteed aan mijn website en dit heeft mij door deze moeilijke periode heen geholpen. Met als resultaat vele honderden bezoekers per dag. In de toekomst zullen er nog veel meer items te vinden zijn op de Nieuwspagina, maar we doen het stap voor stap. Nieuwsgierig geworden? Neem eens een kijkje op: www.pewisnieuwspagina.nl
- Gegevens
Al enige tijd borrelde er een geweldig plan in de hoofden van enkele mensen. Halverwege 2009 begon het plan steeds meer vorm te krijgen. In december kwam het naar buiten; een Reünie van de Mauritsbar ter ere van het 35 jarig bestaan. In de volksmond noemt iedereen het nog steeds “Ted”. Ondergetekende heeft er vele jaren doorgebracht en ook een aantal eigenaren zien komen en gaan. Toen duidelijk werd dat de kaartverkoop van start zou gaan werden de mensen helemaal zenuwachtig, want dit mocht je natuurlijk niet missen. Binnen 2 weken waren alle kaarten uitverkocht en was er zelfs een wachtlijst. Als dit de voortekenen waren, dan moest het wel een groot feest worden. Nou en dat werd het! (Bekijk de foto’s op: www.pewisnieuwspagina.nl) Op zaterdag 6 februari waren er al zeer vroeg heel veel bezoekers aanwezig in het verbouwde café aan de Dorpsstraat van Nieuwe Niedorp. Vaste bezoekers uit o.a. Nierup, Aartswoud, Hoogwoud en Winkel waren aanwezig. De sfeer was fantastisch mede door het geweldige optreden van The Raspers en de juiste muziekkeuze van DJ Ronald. Ook Ted, Arjan, Hielko, Q en Soames liepen er rond alsof ze niet weggeweest waren. Er had helemaal niemand haast om naar huis te gaan, want de oppas was toch geregeld voor de kinderen. Papa en mama konden mooi uitslapen op de zondag en dat was wel nodig ook, want er werd net zoals 20 jaar geleden weer flink ingenomen door iedereen en op oudere leeftijd duurt het iets langer voordat je hersteld bent van zo’n fantastisch feest, we zijn tenslotte geen 18 meer. Zullen we afspreken volgend jaar weer?
- Gegevens
Bij het lezen van de titel zult u wel denken “wat staat daar nu weer?”. Er staat even wachten in sms-taal, dezelfde taal wordt ook gebruikt bij msn. De ontwikkelingen op computergebied gaan zeer snel en is voor de oudere mensen onder ons niet meer bij te houden. Als ik zeg Skype dan zie ik vele vraagtekens verschijnen boven de hoofden van zowel jongere als oudere mensen. Skype is een beeldtelefoon per computer voor degene die het niet weten. Het taaltje dat gebruikt wordt op de mobiele telefoon is eigenlijk een moderne opvolger van het aloude steno, waarbij woorden zeer kort worden neergeschreven. Enkele voorbeelden zijn: idd, is inderdaad, yep is ja, biw is ben ik weer. De politici in Den Haag gaan heel erg met hun tijd mee en zijn al weer bezig met de nieuwste rage, namelijk Twitteren via een blackberry. Begint het al te duizelen al die nieuwe termen? Nadeel van dat Twitteren is wel dat er sneller gelekt kan worden naar de pers en alle informatie op straat ligt. Ondergetekende heeft op school geen computerles gehad, maar heeft alle ontwikkelingen zelf aangeleerd en kan goed meekomen op dit gebied. Nadeel van deze andere taal is wel dat de mensen steeds meer taalfouten in hun mail e.d. gaan maken, dit leidt toch wel tot verloedering van de taal. De nieuwe generatie weet straks niet anders meer. Er worden korte berichtjes gezonden als men elkaar 5 minuten niet ziet. Voorheen was er geen mobiele telefoon en kon men rustig enige dagen zonder elkaar, of er werd een brief geschreven. Tijden veranderen maar of ze ook verbeteren??
- Gegevens
Er zijn grote verschillen of je nu in een stad of een dorp woont en dan scheelt het ook nog of het een dorp is waar veel activiteiten zijn. In Winkel bijvoorbeeld was de saamhorigheid de laatste 2 maanden weer heel erg zichtbaar. Het Bloemencorso zorgt dat een groot deel van het dorp erg goed samenwerkt en veel contact heeft. Of je nu in een corsogroep zit, je parkeerwachter bent, of zorgt voor de straatversiering, (alle straten doen mee, ook als de optocht er niet langs komt). Iedereen heeft het zelfde idee; het moet een geweldige dag worden. In de schuren waar de praalwagens worden gemaakt heerst een gemoedelijke sfeer, waar het prettig werken is. De mensen hebben het naar hun zin als ze samen werken aan een project dat zondags door de straten zal rijden als “hun” wagen. Menig Directeur of manager van een bedrijf zal zich achter de oren krabben en zich een beetje jaloers afvragen hoe dit toch mogelijk is, de mensen hebben allemaal de neuzen dezelfde kant op en er is niemand die er geld voor ontvangt, nee men moet er zelfs voor betalen om mee te kunnen doen, ook let men niet op de tijd en maakt rustig een “overuurtje”. Er kan geen cursus “samenwerken” tegenop. Dat zal ook door het virus komen, dat “corsokoorts” heet. Heel bijzonder is trouwens dat dit virus de dag na de optocht geheel is verdwenen. Niet alleen in Winkel heerst er saamhorigheid, maar ook in andere kleine plaatsen. Als men een jaarlijks groot evenement heeft en dan heb ik het niet over kermissen, maar over een optocht of ander evenement weet men elkaar te vinden. Ondergetekende is dan ook blij dat hij al ruim 30 jaar zijn steentje kan bijdragen aan het corso…
- Gegevens
De Dorpsstraat in Winkel is sinds de verkaveling in de jaren ’70 niet meer groots aangepakt. Nu men via de Provincie Noord-Holland subsidie kon krijgen heeft de Gemeente Niedorp besloten om het grondig aan te pakken. De inwoners kregen via een informatie avond tekst en uitleg over hoe de nieuwe situatie er uit zou komen te zien en men mocht er op vuren. Dat gebeurde flink door de bewoners. In maart van dit jaar werden de definitieve plannen gepresenteerd, dit soms tot ongenoegen van de aanwonenden. Kort na deze presentatie is het project gestart. En het is een langdurig project geworden met heel veel stof voor de bewoners van de voornoemde Dorpsstraat. Niet alleen stof in de vorm van zand, maar ook veel stof tot praten. In de loop der tijd kwamen er steeds meer mensen kijken bij de werkzaamheden en wisten allen een eigen mening te vormen over het project. Doordat deze personen zich vaak lieten zien op het werk, leek het alsof het de opzichters zelf waren, er kwamen de laatste tijd steeds meer collega-opzichters bij die zich ‘s avonds in groepjes de laatste nieuwtjes lieten aanhoren. Voordeel van de afsluiting van de Dorpsstraat waren de sociale gesprekken midden op de weg, en niet te vergeten de spontaan ontstane beachvolleybalwedstrijd op “De Pijp”. De echte opzichter kon soms de mensen wel wegkijken, gelukkig had ondergetekende een vrijbrief om er rond te lopen, omdat hij verslag deed voor zijn drukbezochte website. Op dit moment kunnen wij al genieten van een prachtige straat, die na de bouwvakvakantie zijn afronding zal krijgen. De tijdelijke opzichters zullen op zoek moeten naar een nieuw project….
- Gegevens
Er zijn dingen in je leven, daar wil je bij zijn, in 1997 was dat bij de allerlaatste Elfstedentocht tot nu toe gehouden, een evenement wat tot op de dag van vandaag bijzonder blijft. Zo ook de huldiging van AZ op 26 april j.l., ikzelf ben niet echt een voetbal-minded figuur, maar voor een feestje ben ik wel te porren en een feest dat was het. Op aanraden van de Gemeente Alkmaar heb ik van het openbaar vervoer gebruik gemaakt. Vele bezoekers hadden datzelfde idee, de bus zat dan ook al flink vol, toen hij vertrok, een half uur later loop je tussen de feestende massa, gelukkig trof ik snel bekende mensen, die een perfecte plek hadden niet zover bij het podium vandaan. Het uitzicht was prima en het geluid was goed te horen (waar niet in de omgeving?). Na een opwarmperiode kwam de boot binnen, de fans onstaken massaal het bengaalse vuur, door de mist was er gewoon helemaal niets meer te zien, ja wij stonden in die grote rookwolk die te zien was op de voorpagina van het NHD. Na de festiviteiten wil je dan weer naar huis, dat is altijd iets lastiger, want je kijkt net de bus in de rug, dus een half uur wachten denk je dan, nee het werd een uur. Gelukkig had ik wel de laatste bus, er waren namelijk mensen die vrienden in de laatste bus opbelden, dat ze stonden te wachten op het station. De vriend in de bus zei de legendarische woorden “morgen om 7 uur gaat de eerste”, de gehele bus lag in een stuip, dat was de sfeer van de gehele huldiging, lekker gemoedelijk, een ons kent ons sfeer, op deze manier wil ik nog wel meer grote feesten meemaken…….
- Gegevens
Hallo en goedemiddag zijn begroetingen die ik per dag steeds minder lijk te horen. Toen 25 jaar geleden het winkelbestand nog in de dorpen was te vinden, gingen de mensen anders met elkaar om. Als je dan op een zaterdagmorgen een winkel binnenkwam klonk er een begroeting en wist iedereen in de winkel alle personen bij naam te noemen. Tegenwoordig is alles veel afstandelijker geworden, dit komt mede door de grote groei van de dorpen. De oude familie’s uit de dorpen blijven zwaaien naar elkaar en maken een praatje op straat. Er zijn vaak momenten dat ik op straat een wildvreemde gedag zeg, de persoon in kwestie kijkt dan heel raar, “waarom doe je dat?”, vraagt men dan, “omdat ik dat gewend ben” is mijn antwoord. Ondergetekende is een geboren en getogen “Winkeler Spreeuw”, maar het maakt niet uit of hij een “Nierupper Dot” of een “Lutter Papfles” tegenkomt, een groet kan er altijd af. Het is natuurlijk zonde als het “dorpse gevoel” verloren gaat, omdat de dorpen groter groeien, het is een saamhorigheidsgevoel om “samen” in een groot dorp te wonen en dat moet zo blijven. Erg opvallend is het als ik mijn TNT-jas heb aangetrokken, dat dan alle mensen gedag zeggen. Als ik in dezelfde straten kom zonder voornoemde jas, is het percentage begroetingen een stuk lager. Laten we 2009 positief ingaan en elkaar regelmatig groeten, het maakt niet uit of je met de auto bent, of op de fiets, maar steek je hand op. Aangezien ik veel op straat te vinden ben zal ik u regelmatig tegenkomen. Ik ga u weer verlaten en groet u, de mazzel!
- Gegevens
Zaterdagmorgen; de wekker geeft aan dat het 6.00 uur is en tijd om op te staan. Meteen spring ik uit bed, want elke minuut is er één dit weekend. Er is namelijk E.K. schaatsen in Thialf. Na een vrijdag schaatsen kijken in het stadion en nog een flink feest in het hotel volgen er nog 2 dagen. Snel douchen, de oranje kleding aantrekken en naar de eetzaal waar de fans nog opvallend stil zijn. Met een lekker ontbijt in de maag, richting het stadion, waar al een flinke groep staat te wachten. Het is reeds 7.15 uur geworden, de eerste wave wordt op deze vroege morgen ingezet. Vele liederen en gekkigheid verder, komt er beweging in de rij; het is de kaart- en tassencontrole. Om 11.00 uur beginnen de mensen toch wel aardig nerveus te worden. Er komt beweging in de rij, de mensen zetten zich schrap en gaan richting hun eigen ingang. Na ruim een uur buiten wachten, zingen en hossen, gaan eindelijk de deuren open en mag iedereen naar binnen, snel de vlag ophangen en de dag kan beginnen. Na weer een uur dansen en springen, beginnen de wedstrijden eindelijk. Elk half uur is er een dweilpauze en kan er weer gehost worden. Na een enerverende dag nog even langs de feesttent om daarna terug te keren in het hotel. Snel opfrissen en in oranje kleding naar de lounge van het hotel om nog door te feesten. Gelukkig is het nog maar 1 dag en die gaat gewoon op karakter.
Pagina 2 van 2
